73. Yazıb sildim, düşündüm yazmadım amma bilmirəm niyə. Gündəliyə yazmaq istəyirdim amma burda ifadə edəcəm. Ana deyəndə xoş xatirələr yaxşı hisslər oma qurban olum ağlınıza gəlirsə mənim ağlıma qocalıq, döyülmək, məcburiyyət, varlıq içində yoxluq, dostların içində aşşağılanma, adam içində fəxr ediləsi şəxsiyyət, əsəb xəstəsi, overthinking, ətə batırılmış dırnaq və s gəlir. Niyəsə mənə saxta gəlir. Sırf rəqabət üçün döyüldüyüm anlar yadıma düşür. illər keçir qocalır o, məni sevir, mən ona təccüblənirəm. Həqiqətən sevirsən ki, guya məni? Mənə görə boşanmadın. Amma mən olmayanda evləndin. Bu gün sən xoşbəxt deyilsənsə günahkar mənəm? Ad gününü belə xatırlamıram, axtarmasan axtarmıram. Üst üstə düşməyən fikirlərimizdə mənə dəli, xəstə damğası vurursan. Akademik uğur qazanan kimi mənimsəyir, telefonu gec atanda rədd edirsən. Özüm elədiklərimdən peşman olmuram, amma ömrümdən ömür getdi. Bu dəqiqə mənim sənlə danışdığım kimi milyonlarla insan istəyir anasıyla belə münasibəti olsun. Çox insan üçün qısqanılacaq cütlüyük, amma saxtasan. Ruhumu çürütmüsən, istədiyim kimi sevə bilmirəm səni. Bəlkə yoxluğunda axtaracam, amma saxtasan. Mənə natiq kimi danışmağı, alternativ düşüncəni, hamıdan fərqli olmağı öyrətmədin. Sən istədin büküləm başımı aşağı salam etmədim, sən istədin hamı deyənlə razılaşam razılaşmadım, sən dedin hamı kimi olmaq lazımdı mən istəmədim. Buna görə döydün, söydün, psixologiyamı məhv elədin amma gün gəldi bunlar mənə kömək olanda sən arxamda oldun ki, mən böyütmüşəm. Qınamıram, bizim ailənin tələbi bu idi. Həm qınasam guya illərim qayıdacaq ki? Sadəcə insanlar necə qarşılıqsız sevir, necə bu qədər rəğbət bəsləyirlər analarına anlamıram. Ruhum çürüyür kimi hiss edirəm anlayırsan? Psixoloq psixiatr mənə kömək olmayacaq və mən həyatımın sonuna kimi bu düşüncədə qalacam. Əziyyət verir bu mənə anla! Dözə bilmirəm daha. Ölüm xəbərimə ağlasan inanmaram. Hər şeyin saxtadır kimi gəlir.